Sweel – 17 de terechte kampioen !
door Hans Meijer
Zaterdag 14 december 2019 moest het gebeuren! Sweel – 17 speelde de laatste wedstrijd en zou winterkampioen kunnen worden.
Gespannen koppies bij de spelers en de technische staf horen daarbij. Ondanks een vrij rimpelloos seizoen waarin twee maal gelijk werd gespeeld en niet werd verloren waren de mannen toch een “beetje gespannen” zoals ze zelf ook aangaven.
Musselkanaal was de tegenstander en die had pas acht wedstrijden ( van de elf) gespeeld. Wist er maar twee te winnen, speelde driemaal gelijk en verloor ook driemaal. Dat leverde acht puntjes op, maar goed ze hadden nog drie wedstrijden te spelen en met de volle winst uit die drie wedstrijden zouden ze nog vierde kunnen worden. Maar… dan zou er vandaag van Sweel gewonnen moeten worden.
Na drie minuten leek dat al een onmogelijke opgave. Een corner van Martijn Adema en belandde door een eigen verdediger in de uiterste hoek van het doel: 1-0. Dus ging het talrijke publiek er eens goed voor staan.
Sweel had het beste van het spel maar Musselkanaal bleek fysiek toch een krachtige tegenstander. Veel spelers waren een kop groter dan ”onze jongens” en een voetbalwet zegt dan de duels uit de weg te gaan. Dat gebeurde echter niet en dan blijkt dan toch dat Musselkanaal wel degelijk gevaarlijk kan zijn. In de 8e minuut werd het dan ook gelijk. Een corner van rechts zou door Aaron “even” weg gebokst worden maar dat had hij beter niet kunnen beslissen. Tussen een woud van spelers kwam hij te laat, mistte ook nog het speeltuig en de op de grond stuiterende bal werd, van dichtbij, keihard ingeschoten door de spits van Musselkanaal. 1-1, en Sweel kon opnieuw beginnen.
Gelukkig deed men dat ook. Langzamerhand werd het veldoverwicht steeds duidelijker en kwamen de gasten nog slechts sporadisch tot een aanvaardbare aanval. In de 11e minuut weer een corner van de linkerkant en weer genomen door Martijn maar deze keer vloeide daar geen bloed uit.
Langzaam vloeide de krachten weg bij de tegenstander en het was eigenlijk wachten op een nieuwe voorsprong van Sweel. Die kwam er dan ook. In de 29e minuut werd de bal niet goed weg gewerkt uit het doelgebied van Musselkanaal en Wessel, die toch in de buurt was, haalde van dichtbij keihard uit: 2-1 en het duel was eigenlijk al beslist.
Na ruim een half uur werd een van onze aanvallers onderuitgehaald binnen het strafschopgebied en Mees kende geen genade. Linksboven joeg hij de bal langs de keeper van Musselkanaal. 3-1 en de ban leek gebroken. Vlak voor rust kwam er nog een uitgelezen mogelijkheid voor Jort, maar die kon van dichtbij deze kans niet verzilveren. Zo brak de rust aan met een comfortabele voorsprong van 3-1.
In de tweede helft werden Amir en Mylan ingebracht voor respectievelijk Stijn en Erwin. De “gettoblaster” werd van stal gehaald en het feest kon beginnen. In de 54e minuut een korte pass van Jort naar Wessel, maar die kans ging verloren. Een minuut later was het wel weer raak. Wessel ging er op links vandoor, kwam pas op de rand van de 16 meter de eerste tegenstander tegen, draaide daar soepeltjes omheen en scoorde in de verre hoek. Het kampioenschap was binnen. In de 66e minuut pikte ook Jort zijn doelpuntje weer mee. Na een slim balletje van Mees kon hij eigenlijk niet meer missen en deed dat ook niet, 5-1. De “gettoblaster” stond inmiddels op Max. 15 mee te dreunen, maar het slotakkoord was gek genoeg toch voor de tegenstander. Een kwartier voor tijd werd het nog 5-2 door weer een uitloop missertje van Aaron. Het zij hem vergeven. Per slot van rekening stond hij dit seizoen aan het hoofd van de minst gepasseerde verdediging in de competitie.
Slechts 24 keer werd hij gepasseerd en daar zijn de twee tegen Musselkanaal dan mee gerekend.
Een fantastisch seizoen, onder leiding van Stefan Hemme en Bert ter Avest, waarin de ploeg alleen maar steeds beter werd, en die zaterdag de kers op de taart zette met een dik verdiend kampioenschap.
Op weg naar huis zag ik de “Platte Kar” er al aankomen en dus bleef het nog lang onrustig in Zweeloo.
