Ruud Nijman (23) staat nog maanden buitenspel met zware enkelblessure

De terugkeer van Ruud Nijman in de hoofdmacht van vv Sweel laat nog maanden op zich wachten. De verdediger van vv Sweel is herstellende van een zware enkelblessure en is pas afgelopen week gestart met revalidatie.

Ruud hield de kwetsuur over aan de training op 1 februari. Tijdens het positiespel, zonder dat er een speler in de buurt was, klapte hij door de enkel. Nog diezelfde avond kwam in het ziekenhuis de ernst bij een onderzoek aan het licht.

De binnenband van de linkerenkel bleek ingescheurd en bovendien was ook het kuitbeen gebroken. ”Dat was uiteraard een behoorlijke domper. Na bijna twee weken rust met het been in het gips is de enkel daarna operatief gezet met behulp van inwendige elementen.

Ruud vervolgt : “Sinds vorige week mag ik me weer met krukken bewegen. Ook is de fysiotherapie gestart, maar het herstel zal nog wel maanden in beslag nemen. Ik hoop aan het begin volgend seizoen weer aan te kunnen sluiten bij de groepstraining en zal de verrichtingen van vv Sweel dus voorlopig vanaf de kant moeten bekijken.”

Ruud keerde in de zomer van 2020 terug op het oude nest. Na een avontuur bij DZOH en Drenthina stond de beloftevolle middenvelder te popelen om met vv Sweel furore in de derde klasse te maken.

Ruim zeven jaar geleden maakte Ruud heel bewust de overstap naar DZOH. “Dat was voor mij op dat moment de juiste keuze. De jeugdteams van DZOH spelen in hogere competities en er is meer onderlinge concurrentie. Hierdoor dacht ik me sneller tot een betere voetballer te kunnen ontwikkelen.”

Ruud maakte in 2018 de stap naar zaterdag 2e klasser Drenthina, de club waar Peter Timmer destijds de hoofdtrainer de scepter zwaaide. “Ik kijk terug op een mooie, leerzame tijd waarin ik erg gegroeid ben als voetballer. Ook heb ik veel nieuwe mensen leren kennen en ook dat is heel waardvol.”

Ruud heeft vv Sweel altijd in zijn achterhoofd gehouden. “En zomer 2020 was voor mij het juiste moment om terug te keren naar ‘t Alterbarg. De club zelf en de spelersgroep heb ik altijd gesteund en ik wilde me graag verder ontwikkelen in de derde klasse. Ik heb geen spijt gehad dat ik weer ben teruggekeerd. Het voelde als thuiskomen en ik kon weer samenspelen met mijn vrienden.”