Remmert Verbrugge: We gaan hem missen… ‘Captain Jack’ kiest voor S.V. Pesse
Remmert Verbrugge moet nog even schakelen. Van v.v. Sweel naar S.V. Pesse lijkt qua afstand weliswaar een kleine stap, maar de 27-jarige inwoner van Fluitenberg beseft dat het gevoelsmatig een reuzenstap is. ‘Ik laat in Zweeloo heel wat achter’, zegt Remmert. We spreken hem op sportpark ‘De Marke’ in Pesse. Hij zet de fiets tegen het hek, de sporttas langs zijn schouder. Geen halfuur reistijd meer, alles binnen bereik, behalve dan zijn vele voetbalvrienden uit Zweeloo…..ze moeten het voortaan zonder de creatieve inbreng van hun ‘Captain Jack’ doen.
Sfeer en loyaliteit
Remmert Verbrugge wordt bij binnenkomst op het sportpark aan De Marke in Pesse door supporters met open armen ontvangen. Dat is logisch: hij brengt niet alleen voetbalvermogen mee, maar ook sfeer en loyaliteit. ‘Hij zal snel onze harten veroveren’, zeggen een paar doorgewinterde clubmensen. Remmert knikt vriendelijk en neemt vervolgens ruim de tijd voor het interview.
Privésituatie
Zijn komst naar S.V. Pesse was aanvankelijk geen zekerheid, zo maakt Remmert ons aan het begin van het gesprek duidelijk. ‘Ik had in eerste instantie besloten om in een lager elftal bij Sweel te gaan voetballen, waarbij ik niet of naar eigen inzicht zou trainen. Een team bestaande uit voornamelijk oud-eerste elftalspelers. Vanuit de privésituatie werd al snel duidelijk dat het de komende periode steeds moeilijker zou worden om het reizen naar ’t Alterbarg voor elkaar te krijgen. Niet altijd een auto beschikbaar, mijn vriendin die onregelmatig werkt en ga zo maar door…..’
Prestatief voetbal
Bovendien speelde er nog iets anders, want Verbrugge kreeg in de laatste weken van het voetbalseizoen 2017/2018 meer en meer de overtuiging dat hij eigenlijk nog niet klaar was met het prestatief voetbal. Toen kwam S.V. Pesse serieus in beeld. ‘Ik ken mezelf goed genoeg: ik wil nog te graag en ben ook nog maar 27 jaar. Ik heb nog een mooie voetbaltijd voor de boeg. Als ik alsnog voor Sweel had gekozen, moest ik alles weer op de kop gaan zetten om weer drie keer in de week naar Zweeloo te reizen en voor een plek in de hoofdmacht te gaan. Dat was een ideaalplaatje, maar niet realistisch. Het had me gaandeweg het seizoen opgebroken en dan was ik weer terug bij af geweest.’
Dichtbij huis voetballen
Aan het begin van vorig seizoen had Pesse overigens al bij Remmert aan de deur geklopt, maar hij gaf toen nog niet thuis. ‘Totdat ik in juni, twee weken voor sluiten van overschrijvingstermijn, een horeca-toernooi bij S.V. Pesse speelde. Van het een kwam het ander. Van oudsher zijn de meeste mensen in Fluitenberg op Pesse georiënteerd, maar mijn ouders waren juist meer gericht op Hoogeveen. Waardoor ik zelf ook weinig binding met Pesse had. Veel supporters komen hier echter uit mijn dorp en uiteraard ken ik wat jongens van de club. Uiteindelijk heb ik besloten om bij S.V. Pesse te gaan spelen: dichtbij huis, lekker op de fiets. Ook zal ik in de loop van het seizoen één keer in de week gaan trainen. Zodat ik iets meer tijd krijg voor mijn gezin en andere dingen.’
100 % geven
‘Het zal even wennen zijn om in een andere ploeg en ander tenue te spelen, maar dat zijn aspecten die er bij horen. Ik moet het een kans geven. Het is anders, maar tijdens de wedstrijd wil ik altijd 100% geven en maakt de kleur van het shirt niet zoveel uit. Ik verwacht trouwens dat ik er zo nu en dan wel zal zijn op de zaterdagavond, als Sweel dan de thuiswedstrijden speelt….in ieder geval heeft Pesse al te kennen gegeven graag de wedstrijden tegen Sweel op de zaterdagavond te spelen!’
Terug naar de eerste kennismaking
We gaan met Remmert nog even terug naar de eerste kennismaking met het toenmalig v.v. ZBC. ‘Dat was in het seizoen dat op het nippertje de nacompetitie om promotie naar de eerste klasse werd gemist. Jaap Scholing had mij toen al gevraagd of ik geen belangstelling voor ZBC had. Ik was net weer hersteld van mijn eerste beenbreuk, was nog jong en wist om eerlijk te zijn niet waar Zweeloo lag. Ik heb de promotiewedstrijd tegen v.v. Emmen nog wel bekeken, maar ik bedankte Jaap aanvankelijk toch vriendelijk voor het aanbod. Rond de winterstop veranderende echter mijn werksituatie, ik kreeg promotie waarbij ik genoodzaakt was om op de zaterdagen beschikbaar te zijn. Ik moest dus als voetballer voor een zondagclub kiezen. Ik nam contact op met Jaap met de vraag of ik nog gebruik kon maken van zijn aanbod om bij ZBC te komen. Van het een kwam het ander!’
Uitstapjes naar andere
Tussentijds heeft Remmert nog uitstapjes naar Hoogeveen, VKW en De Weide gemaakt, maar uiteindelijk in de zomer van 2016 toch weer in Zweeloo teruggekeerd. ‘Het was niet zo zeer het voetbal wat me aantrok, maar het was voornamelijk de gemoedelijke en open sfeer bij v.v. Sweel, die ik miste bij andere clubs. Je kan hier zijn wie je wilt zijn en wordt gewaardeerd om wie je bent! Ik heb ook altijd contact gehouden met Ruud : een pracht van een kerel. Ruud geeft veel positieve energie, ook omdat hij echt iets heeft bereikt in het voetbal. Om de rol van ‘Captain Jack’, zoals ik werd genoemd, op mij te mogen nemen in zijn basisteam, was voor mij een eer en uitdaging!’
De ZBC-tijd staat in zijn geheugen gegrift. ‘De momenten dat ik aan de vleugel als speler het veld in keek en dan zag hoe jongens als Jesper Vaessen en Ruud Jalving elkaar zo makkelijk vonden, of Joop Beukers: ‘de schakelspeler’ op het middenveld die de bal met een ‘Steilpass’ over veertig meter ‘op de stropdas legde’ van een aanvaller, die simpel kon ‘binnentikken’: Tor ! En niet te vergeten Jarno Rotgers: die een tegenstander weer eens te kakken zette met een poortje.’
Het mooiste moment bij Sweel?
‘Dat was denk ik de 3-3 uit tegen WKE van afgelopen seizoen: na 70 minuten stonden we op een 2-0 voorsprong en gingen we als team voor elkaar door het vuur! Maar het zijn toch vooral de niet-voetbalmomenten die beklijven. De vriendelijke en spontane clubmensen, de sympathieke gebaren, zoals de tekeningen die ik ooit van de dochters van Jarno en Petra ontving nadat ik wederom geblesseerd raakte. Sweel toont zich in alles een echte familieclub.’ Remmert was blij met de steun en waardering die hij altijd kreeg van de supporters.
De binding met v.v. Sweel zal zeker nog intact blijven, want sinds de oprichting van v.v. Sweel is Remmert al actief voor de zaalafdeling. Dat zal zo blijven. ‘Zeker weten! Wij hebben echt een geweldig zaalteam. Niet zozeer qua voetbaltalent, maar vooral qua gezelligheid, waarbij we wel elke wedstrijd willen winnen. Als het team in de juiste flow zit, dan is het een genot om naar te kijken.’
Offensieve positie
Als veldspeler maakt Remmert zich met Pesse op voor een nieuw en hopelijk veelbelovend seizoen. ‘Uiteraard kende ik al een aantal spelers, maar het overgrote deel was voor mij toch onbekend. Een behoorlijk aantal supporters komt uit mijn woonplaats Fluitenberg. Mijn positie in het veld zal trainer John Kramer bepalen, maar van nature loop ik liever zelf met de bal en maak af en toe een goal…… Dat doe ik liever dan een verdedigende rol. Dus is de kans vrij groot dat het weer een offensieve positie wordt. In de eerste oefenwedstrijden speelden wij in wisselende formaties. Het is even afwachten waar de trainer voor gaat en wie hij op welke positie wil hebben. Net als bij Sweel kom ik liefst veel aan de bal en zoek ik de ruimte om gevaarlijk te worden’, zegt Remmert, die in het dagelijks leven werkzaam is op de debiteurenadministratie van Unigarant in Hoogeveen.
Bijschrift foto: v.v. Sweel heeft een speciaal plaatsje in het voetbalhart van de 27-jarige Remmert Verbrugge. ‘Ik koester de vele mooie momenten én de aardige mensen die ik in Zweeloo heb leren kennen.’
