Hoe damesvoetbal veranderde in vrouwenvoetbal, ook bij vv Sweel…..!

Willemien, Kim, Isabel en Sanne: “Vrouwenvoetbal is een serieuze zaak”

Nu zit zowat heel Nederland aan de buis gekluisterd als de Leeuwinnen een wedstrijd spelen, vijftig jaar geleden was dat wel anders Tegenwoordig is het een speerpunt van de KNVB, zowel in de topsport als voor recreanten: voetbal voor meisjes en vrouwen.

Op 24 oktober 1971 erkende de bond officieel het damesvoetbal, zoals dat toen nog werd genoemd. Die erkenning kwam bepaald niet vanzelf, er ging een pittige strijd aan vooraf. Anke Kamman zette de feiten op een rijtje en ging in gesprek met vier enthousiaste voetbalvrouwen van vv Sweel: Willemien Vugteveen, Kim Reinders, Isabel Boon en Sanne Prinsen.

Wist je dat	op 24 oktober het vrouwenvoetbal officieel 50 jaar bestaat?
Wist je dat	de eerste stap naar de nationale erkenning van het vrouwenvoetbal werd gelegd in het Zeeuwse dorpje Biezelinge?
Wist je dat	In december 1970 ene Gerard Korsuize een bijeenkomst bijwoonde van de onafhankelijke Europese Vrouwenvoetbalassociatie, ter voorbereiding op het WK in Mexico, waarna hij besloot een eigen nationale bond op te richten, omdat de KNVB geen stappen ondernam?
Wist je dat	op 10 april 1971 de Algemene Nederlandse Damesvoetbalbond werd opgericht, waarna al op 17 april de eerste interland werd gespeeld (die met 0-4 van Frankrijk werd verloren).
Wist je dat	zich in die eerste tijd meer dan 30 verenigingen aansloten met zo’n 1000 voetbalsters?
Wist je dat	de KNVB overstag ging op 24 oktober 1971 door het vrouwenvoetbal te erkennen, waarna de Damesvoetbalbond werd opgeheven.
Wist je dat	het damesvoetbal snel groeide in die eerste tijd (‘73-‘74 14.000), er daarna een stilstand ontstond, maar sinds de jaren ’80 de groei werd ingezet en momenteel 162.000 vrouwen een substantieel deel vormen van de 1,1 miljoen KNVB-leden.
Wist je dat	in Zweeloo sinds 1982 ‘de dames’ aan de bal zijn, in geel-zwart indertijd?…. en dat er begonnen werd met 8 meisjes (“Daar kunnen we niets mee,” aldus het bestuur, maar “Nu begint het pas,” zei de Jeugdcommissie….) en er kwamen er 5 bij, en ze trainden en dachten dat ze al heel wat konden, maar de eerste wedstrijd, in een toernooi, werd in 2 x 10 minuten met 0-8 verloren…. Ze gingen echter door, en door, en door, en ‘de vrouwen’ (ook zo genoemd in het KNVB- jargon) bestaan nog steeds, nu in oranje-zwart tenue.
VOETBALVROUWEN VV SWEEL KUNNEN ER BIJ GOUDEN JUBILEUM OM LACHEN: “WE ZIJN NU GELIJKWAARDIG AAN MANNEN” Aan een aantal van de momenteel voetballende vrouwen bij vv Sweel werden wat vragen gesteld, ter completering van dit artikel. Geschiedenis en nationaal voetbal: allemaal mooi, maar het gaat er toch om dat de bal op ’t Alterbarg rolt, zowel door mannen- als vrouwenbenen. Willemien Vugteveen, Kim Reinders, Isabel Boon en Sanne Prinsen vertellen:   Willemien Vugteveen (25) uit Aalden kom uit een echt voetbalnest. “Toen ik 8 jaar oud was ging ik op voetbal. Eerst zat ik op gym, op een gegeven moment mochten we thuis zelf kiezen welke sport we wilden doen. Dat werd voetbal! Altijd in Zweeloo, nooit ergens anders, ook nooit aan gedacht eigenlijk.” Dat Willemien destijds voor voetbal koos, was wel redelijk vanzelfsprekend. “Bij ons thuis speelde sport en vooral voetbal een grote rol.” Op haar 15e raakte ze aan haar knie geblesseerd en twee jaar later nog eens. “Daar heb ik altijd nog last van, gelukkig gaat het wel prima met een kniebrace om. Verder zijn het eigenlijk alleen maar leuke ervaringen. Ik ben een paar keer kampioen geworden, er zijn de teamfeesten en gewoon de sfeer in het team is gezellig. Het geeft me een vast ritme en een uitlaatklep na een lange werkdag. In voetbal kun je al je energie wel kwijt! Voetbal is een verslavend spelletje. Als je eenmaal zolang erin zit, is stoppen eigenlijk een onmogelijke optie.”  Kim Reinders is 21 en woont ook in Aalden. Kim voetbalt pas sinds 2019. “Ik was op zondag al veel te vinden op het voetbalveld, kijken bij de mannen. Ik had destijds een baantje op zaterdag en kon dus niet bij de vrouwen kijken. Toen ik met mijn bijbaantje op zaterdag stopte zag ik de kans om zelf te gaan voetballen. Vroeger vond ik het altijd al leuk om met mijn broertje en de buurjongens in de tuin te voetballen, dus ik dacht waarom niet…..?” Helaas kwam al gauw de stop door corona, maar Kim hoopt dat dit een volledig, haar eerste, voetbalseizoen wordt. De 20-jarige Isabel Boon woont in Oosterhesselen en voetbalt al sinds haar 7e. Isabel begon bij Forum Sport, in haar toenmalige woonplaats Voorburg. “In 2011 verhuisden we naar Oosterhesselen, daar ging ik in de jeugd voetballen en later in het 7-tal dames. Ik wilde wel graag in een elftal spelen, en kwam zo bij vv Sweel terecht. Ik vond én vind voetbal een mooie sport.” Ze voegt er aan toe dat het mooi is om te zien dat het vrouwenvoetbal zo in de lift zit bij vv Sweel en ze hoopt dat er binnenkort weer met twee elftallen gespeeld gaat worden. Sanne Prinsen (20) uit Zweeloo voetbalt sinds de smurfen. Sanne is even gestopt en weer op voetbal gegaan bij de E’tjes en “ik voetbal sinds mijn 13e bij Dames 1.  Ik ben wel een half jaartje teruggegaan naar de B1 omdat de regels toen veranderden en je 15 moest zijn voor de senioren.” Sanne is gaan voetballen omdat ze altijd bij haar broers ging kijken en er zo mee opgegroeid is. “Ik denk dat ik namens het hele team spreek als ik zeg dat we heel blij zijn met zo veel vrouwen.  Als je twijfelt om op voetbal te gaan, kun je altijd een keertje meetrainen.”