Edwin Assen: “Met reanimeren kun je levens redden. Ik ben het levende bewijs”

Edwin Assen zag zaterdagavond 12 juni alles weer in een flits aan zich voorbij komen. De 55-jarige inwoner van Weiteveen zag live op tv de Deense voetballer Christian Eriksen tijdens het EK-duel tegen Finland in elkaar zakken. De herinneringen van Assen gingen onmiddellijk terug naar 27 mei 2018. De dag waarop hij als amateurscheidsrechter op sportpark ’t Alterbarg zelf door een hartstilstand werd getroffen.

Veel impact

Edwin Assen heeft dat inmiddels een plekje kunnen gegeven, maar toen hij op de bank in zijn huiskamer op tv recht in de ogen van Eriksen keek, had dat enorm veel impact. “Ik was stil en ontroerd. Alsof ik het opnieuw beleefde. Het waren allemaal herkenbare dingen en dat maakte het voor mij en mijn vrouw Hermien heel aangrijpend. De hulpdiensten hebben gedaan wat ze moesten doen. Snelle reanimatie en de AED – een kastje dat met elektrische schokken je hart ‘reset’ – voorkwam erger.”

Heel snel weer bij kennis 

De gedachten van Edwin Assen zijn nog vaak bij dat bijna fatale moment in Zweeloo. “’Het competitieduel Sweel  – WKE’16 was amper twintig minuten onderweg. Het was warm en ik had al snel in de gaten dat er iets mis was. Rennen kon niet meer, zachtjes lopen en daarna ben ik snel gaan zitten. In de kleedkamer een hartinfarct en dankzij een goede reanimatieaanpak en AED heel snel weer bij kennis. Dat is mijn geluk geweest'”, zegt Assen, die werkzaam is bij Intergas Verwarming in Coevorden.

Op 27 mei 2018 werd de scheidsrechter Edwin Assen tijdens de wedstrijd Sweel – WKE’16 getroffen door een hartinfarct. Dankzij het adequaat optreden van Caroll Wolff, Maureen Reuvers, Ageeth Baas en Jan Hidding werd zijn leven gered. Voor de 55-jarige Assen zijn het echte helden, al ziet het viertal dat zelf anders. “We hebben gedaan wat we moesten doen.’” Op de foto ontbreekt Maureen Reuvers. (Foto: Gerda Looije)

Verwerkingsproces

Ruim een week na de aangrijpende gebeurtenis in Kopenhagen kan Assen het allemaal weer relativeren. De vele app-berichtjes uit zijn omgeving maakten duidelijk dat velen meevoelden met Assen,. Dat deed hem goed. De Weitevener is ervaringsdeskundige en weet welk proces Eriksen nog te wachten staat. “Of je een wandelaar of topsporter bent, iedereen kan het overkomen. Uit het niets ben je zomaar even dood. Een ervaring die je nooit hoopt mee te maken en het kost tijd om dat te verwerken. Toen ik nog diezelfde middag een stent geplaatst kreeg in het ziekenhuis voelde ik me lichamelijk eigenlijk weer topfit, maar mentaal is het een ander verhaal. Je wilt graag zo snel mogelijk terugkeren naar het normale leven, maar daar moet je de tijd voor nemen. De angstgevoelens van blijvende schade en ontdekken wat nog wel en niet kan blijf je nog wel even meetorsen. Een proces dat je samen met de naaste familieleden moet doorlopen.”

Besef

Edwin Assen is de vier hulpverleners die zijn leven op het sportpark in Zweeloo hebben gered eeuwig dankbaar. “Ze waren op het juiste moment op de juiste plek. Alle vier met hun eigen expertise. Ik besef dat het heel anders had kunnen aflopen. Zonder die vrijwilligers had ik het zeer waarschijnlijk niet gered. Een paar week eerder was ik als arbiter bij een wedstrijd in Noord-Groningen en daar had men nog geen AED. Ik moet er niet aan denken wat er toen had kunnen gebeuren.”

“Hier moeten we van leren”

Caroll Wolff was een van de hulpverleners in Zweeloo en een autoriteit op het gebied van reanimatie. Wolff is onder meer werkzaam als instructrice bij het Oranje Kruis. “Edwin heeft veel geluk gehad, aangezien er een AED aanwezig was en voldoende omstanders waren die konden reanimeren.” Toch is er volgens Wolff nog veel te winnen. “We roepen na ieder incident: hier moeten we van leren, maar dat blijkt niet genoeg. Als je pech hebt is er niemand in de buurt die kan reanimeren terwijl je er echt levens mee kan redden Reanimatieonderwijs zou standaard moet worden opgenomen in het lespakket op middelbare scholen. Ik geef ieder jaar op het Terra College in Assen een reanimatiecursus en dat zou navolging moeten verdienen. Per klas is slechts een tijdsinvestering van een ­dagdeel nodig voor een volledige reanimatiecursus.”

Levensreddend handelen  

Caroll Wolff is van oordeel dat er ook binnen de sportclubs nog meer besef moet komen voor levensreddend handelen. “Het kan overal voor je neus gebeuren en dan moet je er snel bij zijn. De eerste paar minuten na de hartstilstand bepalen alles. Verenigingen zouden jaarlijks een trainingsavond moeten inruimen voor een EHBO-cursus en dat elk jaar herhalen: dat is de grootste zege die je ooit als sporter kunt boeken.”

Bij de foto: Edwin Assen (55) is content dat er ook in zijn woonplaats Weiteveen een aantal AED’s beschikbaar is, onder meer op het sportpark van Weiteveense Boys. (Foto: Theo Hein)