Lobke Amersfoort (19) heeft bij het mannenvoetbal geen last van koudwatervrees: “Als ik het duel inga, ga ik vol. Als je angst hebt voor pijn, raak je geblesseerd. Lijf aan lijf, dat werkt het best”



Lobke Amersfoort is net terug uit het Noord-Groningse Ten Boer, waar de vrouwenploeg van Sweel zich zaterdagmiddag met speels gemak (2-7) plaatste bij de laatste acht van het noordelijk districtsbekertoernooi.

De 19-jarige Aaldenaar speelt sinds dit seizoen echter niet alleen in Sweel Vr 1, maar op de zondagmorgen ook in het mannenteam van Sweel 4. “Ik heb nu al een aantal keren meegespeeld en dat smaakt naar meer. Ik debuteerde bij Sweel 2 op zaterdag en daarna werd het eigenlijk standaard op de zondag in Sweel 4.”

Fysieke duels minder afgefloten

Lobke mist de uitdaging bij het vrouwenvoetbal weliswaar niet, maar toch heeft de spits tot nu toe met Vrouwen 1 vrijwel alle wedstrijden redelijk eenvoudig gewonnen. “Niettemin leer ik hier veel en vind ik het in Sweel Vr1 ook ontzettend leuk en gezellig. Waar het voor mij vooral omdraait is het fysieke gedeelte, daar ligt mijn grootste kracht en daar wil ik me verder in ontwikkelen. Bij het vrouwenvoetbal worden de duels over het algemeen redelijk snel afgefloten, terwijl er bij de mannen doorgaans wat meer wordt getolereerd.”

Sweel is familieclub

Lobke krijgt op de zondagochtend op het veld – als enige vrouw tussen de mannen – wel de nodige spontane reacties. “Er wordt natuurlijk veel gezegd en ze vinden er altijd wat van. Dan komen er natuurlijk wel eens wat grapjes voorbij en wat opmerkingen. Zodra ze merken dat ik me niet in hou en vol de duels inga, dan is er wel sprake van evenwicht. Lijf aan lijf werkt  het best”, lacht Lobke, die er nog aan toevoegt dat ze bij Sweel prima op haar plek zit. “Het is ook een familieclub waar ze uitdragen dat ze trots zijn op hun vrouwen. Verder ben ik ook blij dat de trainer van ons team mij alle ruimte geeft om ook op zondag in de mannencompetitie actief te zijn.”

Emoties beter onder bedwang

Lobke speelt bij voorkeur voorin, op linksbuiten of in de spits. “Mijn sterke kanten zijn mijn duelkracht en heb ook wel een redelijk schot in de benen. Ben ook regelmatig betrokken bij doelpunten. Een leermoment is er zeker ook : ik moet mijn emoties beter onder bedwang houden. Ik kan nog wel eens een rare actie maken of uit men slof schieten. Gelukkig zit daar al wel verbetering in en kan ik na een gemiste kans snel de knop weer omzetten””, zegt de pedagogisch medewerker op de kinderopvang en BSO in Westerbork.

Sweel 4 is voorlopig prima

Vrouwen mogen sinds het seizoen 2022/2023 tot aan het hoogste amateurniveau meevoetballen met de mannen. Daar liggen de ambities van Lobke echter niet. “Je zult me niet in Sweel 1 zien acteren.  Eerlijk is eerlijk: het voetbal bij de hoofdmacht in de derde klasse gaat te snel. Ik heb er simpelweg gewoon niet genoeg kwaliteiten voor. Sweel 4 vind ik vooralsnog dan ook helemaal prima.”

Lobke is ook trainer van de MO17 en dus vaak op het voetbalveld te vinden. Ze draagt haar kennis en kunde met verve over op het aanstormend voetbaltalent. ”Als ik zie hoe die meiden gemotiveerd zijn en genieten als ze op het veld staan, dan geniet ik daar zelf natuurlijk ook enorm van.”

lid worden jeugd van vv Sweel
 
supportersvereniging vv Sweel Clubwebshop Muta